Beste Luciene,
Dankjewel voor je reactie. Ik heb verschillende reacties mogen ontvangen en jouw reactie bracht me aan het denken. Andere reacties deden dat ook, begrijp me niet verkeerd, maar in dit geval bleef ik er over malen. Ik voelde mij namelijk nogal schuldig over mijn instinct. Mijn eerste gedachte was namelijk heel bot: wat kan mij die achthonderd vreemdelingen nou schelen? Er zijn bijna tweehonderd onschuldige mensen die uit mijn omgeving komen naar beneden gehaald, door een stel rebellen, of door de Russen. In ieder geval door een volk dat blijkbaar uit is op oorlog.
Waarschijnlijk heb ik daar ook direct de essentie te pakken waarom in er in Nederland heftiger wordt gereageerd op de berichtgeving van het neerstorten van MH17, dan over de achthonderd vluchtelingen die in de Middellandse zee zijn verdronken of worden vermist. De tweehonderd Nederlanders hebben voor ons allemaal een gezicht gekregen, en zijn direct dan wel indirect met ons verbonden. Anders dan de achthonderd vluchtelingen.
Een bijkomend gevoel voor mij is ook het idee dat de vluchtelingen hier naar toe komen om iets te halen. Het woord vluchteling heeft bij mij een nogal nare bijsmaak. Als je tegen mij vluchteling zegt, denk ik aan een economische vluchteling, iemand die dus van onze welvaart wil profiteren. Niet de vluchteling die vanuit veiligheidsoverwegingen naar Europa komt. En eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik er genoeg van heb dat economische vluchtelingen naar Nederland komen om gebruik te maken van onze voorzieningen. Helemaal gezien het feit dat vele Nederlanders het met de dag moeilijker krijgen. Zelfs honger is tegenwoordig niet meer een fenomeen van over de grens. Hiermee stel ik overigens niet dat deze vluchtelingen daadwerkelijk financiële gelukszoekers waren.
Nog een idee welke mij bekroop is dat het nieuws is van alle dag. Je hoort zo vaak dat er weer een overvol, aftands en zo goed als lek bootje de overkant van het water niet haalt. Het is geen nieuws meer, het begint een herhaling te worden. Sleur van alle dag. Anders dan een vliegtuig met tweehonderd Nederlanders dat uit de lucht is geschoten.
En weet je wat het erge is, terwijl ik hier dus over nadenk, kan ik meer redenen verzinnen waarom deze achthonderd mensen minder belangrijk voor ons zijn, dan waarom ze er mogelijk wel toe zouden moeten doen. Waarom het wel groot nieuws zou moeten zijn. Want net als de tweehonderd Nederlanders, waren dit ook vaders, moeders, broers, zussen, zoons en dochters. Dit waren ook mensen met een gezicht. Deze mensen waren ook direct dan wel indirect aan een ander verbonden. Echter niet aan ons. En ik denk dat er daarom zo weinig aandacht voor is, was en zal zijn.