Ik ben nu al wat ouder, papa en mama zijn niet meer echt samen. Ze doen hun best om lief en aardig te zijn als ik erbij ben. Maar ze houden niet van elkaar, niet zoals ik van ze hou. Ik zie het echt wel. Mama doet wel haar best, we zijn ondertussen verhuisd naar Amerika. Mama doet dat voor papa, want papa is Amerikaan. Mama niet, mama is een echte Hollandse. Kun je best wel zien hoor, dat mama een Hollandse is en papa een Amerikaan. Zijn toch kleine verschillen.

Er was een dag dat we nieuws kregen, het ging heel slecht met opa. Opa woont in Nederland. Mama wil naar Nederland om bij opa te zijn. Papa was toen al niet lief meer tegen mama. Ze denken dat ik het niet zie en niet doorheb. Maar ik ben niet gek. Papa is gemeen, heel gemeen tegen mama. Gelukkig mogen mama en ik wel naar Nederland, naar opa. Maar volgens mij wil mama niet meer terug naar Amerika. Hadden ze niet afgesproken dat we na twee weken weer terug zouden gaan naar Amerika?

Ik blijk ziek te zijn, diabetes. Gelukkig zorgt mama goed voor me. Maar ineens drie weken nadat we erachter komen dat ik ziek ben, word ik van mijn bedje weggepakt. Ik sliep, ik was ziek want ik had diabetes. Ze stopten me in een ziekenhuis, maar ik was alleen. Mama is niet bij me. Had ik wat fout gedaan? Is het omdat ik ziek ben dat mama niet bij me wil zijn? Ik voel me zo slecht. Is dit wat ze bedoelden met doodgaan, toen ze het over opa hadden? Mama wil wel bij me zijn, maar ze zeggen dat mama niet bij mij mag zijn. Ze zeggen dat Amerika vindt dat ik bij mijn papa moet zijn, en dat mama niet voor mij kan zorgen. Maar mama is zo lief. Ik begrijp het niet.

Eindelijk mag ik weg uit het ziekenhuis; ik word naar Amerika gebracht en papa is daar. Papa vertelt aan iedereen dat mama dood is. Ik mag niet over mama praten, want mama is dood. Maar mama is helemaal niet dood!

Papa krijgt een nieuwe vriendin, maar volgens mij vindt ze me stom. Ze wil niet voor me zorgen, ze wil niets met mij te maken hebben. Misschien ben ik ook wel stom. Ik ben een ziek kind, dat kost papa heel veel geld en moeite zegt hij mij. Ik snap ook wel dat hij me stom vindt. Ik begrijp het wel, waarom ze niet voor me willen zorgen. Ik word ook steeds zieker, dat is vast veel te lastig voor ze. Ik snap alleen niet waar mama is. Mama hield toch van me?

Mama blijkt mij kwijt te zijn, want papa is na verschillende rechtszaken, voogdijzaken noemen ze dat volgens mij, weer verhuisd.

Mama en oma zijn mij niet vergeten, ze zijn mij gaan zoeken! Mama wil mij terug. Ik wist wel dat mama van mij hield! Maar papa wil het niet. Al begrijp ik het niet. Want papa vindt mij eigenlijk maar lastig. En mama wil mij graag hebben. Papa wil me alleen niet aan mama geven.

Ik ben steeds ziek, komt omdat ik diabetes heb. Op school vinden ze dat ik wel erg ziekig ben, maar dat hoeft helemaal niet ondanks dat ik diabetes heb. Op school denken ze dat mama dood is. School weet helemaal niets van hoe het echt allemaal zit.

Opeens is mama op school! Mama is terug! De hoofdmeester doet een beetje gek, hij is zo bezorgd om mij en zegt zoveel over mama. Zal hij zelf begrijpen dat het een beetje gek was dat iedereen dacht dat mama dood was, maar eigenlijk leeft?

Ze denken vast dat ik gek ben, en niets doorheb. Maar ik weet best wel hoe het zit. Papa wil mij niet echt, ik pas niet in zijn leven. Dat merk ik, omdat hij mijn suikercomputertje niet uitleest. Dat moet iedere paar uur, maar papa doet dat niet. Het schijnt heel gevaarlijk te zijn als je dat niet doet, zal het daarom zijn dat ik iedere keer in het ziekenhuis beland?

Mama is verdrietig over deze situatie, ze wil me thuis hebben. Ook school is bang voor mijn leven. School gaat zelfs naar de kinderbescherming in Amerika. De kinderbescherming wil me in een pleeggezin stoppen, want dat is veiliger voor mij dan bij papa zijn. Maar ik wil niet naar een vreemd gezin, ik wil naar mama. Gelukkig weet de school ondertussen ook dat mama leeft, ze zorgen ervoor dat ik niet naar een pleeggezin hoef. Ik mag naar mama, als mama in Amerika komt wonen. Maar mama heeft ook twee zusjes van mij in Nederland. Het is allemaal zo ingewikkeld.

Ze dachten misschien dat ik het niet wist, maar ik weet dat mama en oma ondertussen al 300 duizend euro hebben uitgegeven aan rechtszaken om mij volledig thuis te krijgen. Ik vind ze zo lief. De laatste rechtszaak die me thuis kan brengen bij mama is in december. Maar de advocaat wil nog 50 duizend euro. Mama en oma hebben alleen geen geld meer. Ik wil zo graag naar mama, ik wil zo graag naar huis.

http://www.indiegogo.com/projects/help-this-little-girl-to-reunite-with-her-family