Abonneer je nu voor nieuwe blogs en de mogelijkheid tot reageren op deze website!
Het begin is het moeilijkst
Het begin is het moeilijkst. Ooit heb ik bij de intro van een digitale schrijfcursus, welke ik eerlijkheidshalve niet heb gevolgd, gelezen dat je gewoon maar moet beginnen. Gewoon de pen over het papier laten gaan, of in mijn geval de vingers over het toetsenbord laten glijden. Later kun je met Tipp-ex alles verwijderen wat je niet op papier wilt hebben. Of in mijn geval de deleteknop het werk laten doen.
Vandaag is voor mij een nieuw begin, het moment dat ik weer ga schrijven na mijn schrijversblok. Verschillende redenen zorgden ervoor dat ik geen normale zin op papier kreeg. Begin dit jaar overkwam mij iets waarvan ik altijd had gedacht dat het mij niet zou gebeuren. Het was meer iets voor de buurvrouw, of voor een verre vrouwelijke kennis. In ieder geval was het iets voor een vruchtbare vrouw. Niet voor mij, aangezien ik in de waan leefde geen kinderen te kunnen krijgen. Toch raakte ik door een godswonder zwanger. Totaal onverwacht en geheel niet passend in het leven dat ik had. Vreemd genoeg bleek ik binnen een paar uur gewend aan het idee en was ik vastbesloten het te laten passen in mijn leven. Komt tijd, komt raad. Ik geloof dat ik één van de gelukkigste vrouwen op aarde was. Tot het moment dat geen raad mij meer bij kon staan. Mijn kleine meisje bleek niet in orde. En voor ik het wist moest ik bevallen, terwijl mijn kleine meisje al was overleden.
Geen Tipp-ex kon daarna nog op tegen de krassen die ik op papier zette. Geen normale zin kwam voort uit mijn toetsenbord. Ik besloot niet meer te schrijven. Ik besloot niet meer te denken. Ik besloot niet meer te voelen. Maar eenieder die verlies heeft gekend, weet dat die strategie niet werkt. Zo ook ik. Het werkt niet. Mijn gedachten deden uiteindelijk waar ze zelf zin in hadden en mijn gevoel uitte zich uiteindelijk op ongekende wijze. Mijn vingers hunkerden weer naar het toetsenbord, dat ik aan de kant had gesmeten als oud vuil. Mijn gedachten, mijn gevoel en mijn schrijven, onlosmakelijk aan elkaar verbonden, moesten eruit.
Dus ik ben terug! Maar deze keer wil ik het graag anders doen. Ik wil mijn gevoel, mijn gedachten en mijn schrijven op een andere manier met jullie delen. Eigenlijk wil ik jullie gevoel, gedachten en schrijven samen laten smelten met die van mij. Daarom wil ik vragen of jullie samen met mij een reeks columns willen maken, waarbij jullie een vraag aan mij mogen stellen en ik geef daar antwoord op. Laat je fantasie de vrije loop, je mag letterlijk alles aan mijn vragen! Of als je eventueel een gedachtegang wilt delen, ben je ook geheel welkom. Je mag je vragen, opmerkingen en gedachten via een reactie of mail naar mij sturen, de mooiste kies ik eruit en zal ik open en eerlijk beantwoorden. Ieder begin is moeilijk, maar doe net als ik en laat je vingers gewoon over het toetsenbord glijden.
Ik kijk uit naar jullie reacties!
Reacties
Vanavond hoorde ik op het NOS journaal dat het aantal bootvluchtelingen die sinds afgelopen week op de Middelandse Zee zijn omgekomen of worden vermist, is opgelopen tot meer dan 800.
Ook op Twitter twitterde iemand geschokt deze boodachap.
Ik vraag mij af: zal de wereld over deze 800 net zo geschokt zijn als over de 298?