. . .

NEDERO


columnist / schrijft en leest / soms grappig, vaak niet / soms lief, vaak niet / dertiger en happy single, soms niet

Verschillende sokken

Ze kijkt naar haar sokken, de ene is effen roze en de andere sok is roze met wit gestreept. In gedachten is ze ver weg. Haar blonde krullende haren omlijsten haar ouder geworden gezicht, de onschuldigheid van vroeger is in geen velden of wegen meer te bekennen. Een diepe frons tussen haar dunne lichte wenkbrauwen verraden dat ze over zorgelijke dingen nadenkt. Naast haar heeft ze sigaretten liggen, een rood met wit pakje en daarbovenop ligt een witte aansteker. Nog steeds kijkt ze naar haar sokken, en pakt vanuit een bepaald automatisme het pakje sigaretten op. Het is een pakje met een zachte cover, zoals je die vroeger veel zag. Ze tikt de sigaretten naar de kant waar het gaatje zit en tikt vervolgens met enige kracht tegen de onderkant aan, waardoor  een sigaret iets naar buiten schuift. Ze pakt het met haar tanden uit het pakje en steekt het aan. Al die tijd blijft ze naar haar sokken kijken.

Het zijn weer Bulkweken


Op een afstandje sla ik haar gade en vraag me af waar ze aan denkt. Ze is nu dertig jaar, volgende week wordt ze eenendertig. Zal ze nadenken over hoe haar leven haar is vergaan? Tot nog toe heeft ze er weinig van terecht gebracht. Dertig jaar en terug bij af. Werkend als kassameisje, voor zolang als dat nog duurt. Van de week heeft ze te horen gekregen dat de supermarkt haar niet meer kan betalen. Omzetten vallen tegen, dus ze is te duur. Een man kon ze niet bij haar houden en kinderen was haar ook nog niet gegund. Misschien maar beter ook, hoe zou ze voor die kinderen moeten zorgen als ze niet eens in staat is goed voor haarzelf te zorgen? Vroeger dacht ze dat ze met haar mooie koppie de wereld wel zou veroveren. Een opleiding was niet belangrijk vond ze, waardoor ze nooit iets heeft afgemaakt. Daar moest ze nu toch van terugkomen, gelukkig heeft ze dan ook de stap genomen om weer te gaan studeren. Dat papiertje heeft ze alleen nog niet, dus vooralsnog kan ze er niets mee. Ik hoopte vroeger al dat ze in zou zien dat uiterlijk vergankelijk is en dat je met een brutale mond niet de halve wereld hebt, maar dat zag ze niet. Nu wel. Hopelijk is het nog niet te laat.

Waar denkt die vrouw toch aan? Af en toe verdwijnt de frons en dan verschijnt hij weer. Zal ze nadenken over actuele zaken? Dat wat er afgelopen week allemaal in het nieuws is gekomen? Daar denkt ze namelijk vaak aan, ze praat er ook veel over. Altijd bezig met actualiteiten, kranten lezen op het internet, kijken naar actualiteitenprogramma’s. Behalve die van Humberto Tan, dat hoorde ik haar vandaag nog zeggen. Dat vindt ze een verschrikkelijk programma. Ze kon alleen niet precies haar vinger erop leggen wat ze er zo storend aan vond.

De frons verdwijnt weer, ik zie zelfs een kleine glimlach op haar gezicht verschijnen. Als ze zo lacht zie je weer de zachtere gelaatstrekken, net zoals vroeger. Ze kijkt op van haar sokken en doet haar mond een klein beetje open. Ze zal nu vast vertellen waar ze aan dacht. Toch niet, ze kijkt nog een keer naar haar sokken. Een paar seconden kijkt ze ernaar en dan staat ze op. Ze kijkt vastberaden en haar glimlach wordt groter. Dan zegt ze met een vrolijke stem: “Ik heb besloten dat ik ook in mijn eenendertigste levensjaar geen matchende sokken zal dragen!”

 
 

Reacties

Commentaar
Jouw naam/bijnaam
Website url
E-mail
Hou mij op de hoogte
Ik wil op de hoogte gehouden worden
Vul deze captcha in
Dit is een verplicht veld
Abonneren

Abonneer je nu voor nieuwe blogs en de mogelijkheid tot reageren op deze website!

Twitter
.

Voordeel (234x60)
Columns
.

Blogs